domingo, 25 de noviembre de 2007

Edward D. Wood Jr.


Considerado el peor director de la historia del cine por la crítica. Pero para mí y muchos otros "cinefílicos" director de culto donde los haya. Yo denominaría su género como "realismo absurdo" debido a los detalles tan descuidados(y por tanto reales) teniendo en cuenta que el cine ordinariamente es la ficcionalización en parte de hechos reales o no reales...este director no ficcionalizaba, simplemente rodaba, y como el decía "positivaba" todas y cada una de las tomas. Si el actor tropezaba por accidente...en el resultado final de la película veríamos tropezar al actor, si chocaba con el decorado...así quedaría plasmado en la película. Ed, no era más que un pobre soñador, excombatiente de la Segunda Guerra Mundial, y que amaba travestirse, aún siendo heterosexual, era un americano con sus sueños como tantos otros. La diferencia es que no era como el resto de directores de su momento, ni de ningún momento en realidad. Hacía lo que sentía y soñaba con contar historias mediante su cine. Hacía cualquier cosa por conseguir un productor para llevar a cabo sus obras. Pero siempre fracasó...murió solo y considerado el peor director de la historia del cine...esta historia con un final triste para todos, sin embargo no lo sería tanto para este efusivo y optimista genio encerrado en una sociedad ajustada a esquemas y ceñida a todo tipo de decálogos inútiles, como muchos genios...nadie supo valorar su obra hasta postmortem, y uno de los grandes directores de la actualidad Tim Burton, supo reflejar grandiosamente la hoy insigne biografía de este joven atormentado con Johny Depp como papel protagonista...Edward Wood...Gracias y...Descanse En Paz...

jueves, 15 de noviembre de 2007

A CLERK ther was of Oxenford also,



Debido al completo abandono al que he sometido este blog por causas mayores (i.e. lack of leisure time), mi comentario sobre lo que a continuación transcribiré va a ser corto o nulo. Ya que paso el 90% de mi tiempo en la universidad, me gustaría sacar algo de jugo a la cosa, por lo que aquí os presento uno de los fragmentos que estudiamos del General Prologue, a las Canterbury Tales de Geoffrey Chaucer. Siglo XIV, y por tanto Middle English es la lengua original del escrito y la que por principios de fidelidad aparecerá aquí hoy. Ahora mismo no recuerdo exactamente por qué, pero me sentí identificado en ciertos aspectos con el personaje de este fragmento, quizá su amor por los libros fue la causa que me ha llevado hasta perder mi valioso tiempo y romper el letargo de mi blog para transcribir o copiar el trabajo de otros, debido también a mi totalmente perdida capacidad de concentración e inspiración en estos frenéticos momentos de estrés.

A CLERK ther was of Oxenford also,
That unto logyk hadde longe ygo.
As leene was his hors as is a rake,
And he nas nat right fat, I undertake,
But looked holwe, and therto sobrely.
Ful thredbare was his overeste courtepy,
For he hadde geten hym yet no benefice,
Ne was so worldly for to have office.
For hym was levere have at his beddes heed
Twenty bookes, clad in blak or reed,
Of Aristotle and his philosophie
Than robes riche, or fithele, or gay sautrie.
But al be that he was a philosophre,
Yet hadde he but litel gold in cofre;
But al that he myghte of his freendes hente,
On bookes and on lernynge he it spente,
And bisily gan for the soules preye
Of hem that yaf hym wherwith to scoleye.
Of studie took he moost cure and moost heede.
Noght o word spak he moore than was neede,
And that was seyd in forme and reverence,
And short and quyk and ful of hy sentence;
Sownynge in moral verty was his speche,
And gladly wolde he lerne and gladly teche.